Thailand
Door: Bas
Blijf op de hoogte en volg Bas
14 Maart 2011 | Thailand, Hua Hin
Hallo iedereen,
Ten eerste kan ik melden; ik ben veilig. Hong Kong is niet in Japan maar in (het zuiden van) China dus hier was er geen Tsunami en geen aardbeving. Het klopt inderdaad dat ik op reis was toen het gebeurde maar dat was in Thailand. Ook ver genoeg van Japan om veilig te zijn. (zometeen meer over Thailand). Wel was de ramp in Japan vrij aangrijpend omdat het een maandje geleden is dat ik daar was. Een prachtig land vol unieke tempels en andere bouwwerken die ongetwijfeld beschadigd zijn door deze enorme aardbeving. Dan hebben we het nog niet over de tienduizenden families die geliefden moeten missen. Schokkend nieuws…
Ik heb een tijdje niets meer van me laten horen. Dit komt deels omdat ik een beetje lui word en deels omdat ik denk dat ik soms in herhaling val met het vertellen over mijn leven van dag tot dag. Maar omdat een aantal mensen toch bezorgd begonnen te emailen heb ik besloten nog maar eens een stukje op te tikken.
Verder was het ook een tijd stil omdat ik het druk had. Ik had de wee weken voor dat ik naar Thailand ging proef examens. De examens tellen niet mee voor je punten, maar het is belangrijk om alvast te leren zodat je weet hoe je er voor staat voor je final examens. Het was best wel hard leren en veel stof maar het is dan ook een heerlijk gevoel als je op donderdag ochtend alles achter de rug hebt en lekker in de zon kunt gaan zitten.
Natuurlijk was afgelopen week ook de week van carnaval. Zo ook in de Weareldsjtad, waar Prins Kevin 1 regeerde. Natuurlijk doet het pijn om het te moeten missen, maar het is geweldig om de verhalen te lezen die worden gemaild en de foto’s op twitter @dimiwiertz met Raymond, Kevin en zelfs papa op de S.JP.A.S. Karaoke. Volgend jaar ben ik er weer bij.
Dus, Thailand. Een van de begeleiders zou een oud-leraar van mij uit Nederland zijn maar die werd helaas ziek vlak voor de trip en dus hadden we een groep van 15 leerlingen van LPC (mijn school), Davine (mijn vriendin) en Jonas, het vriendje van een duits meisje. Tot slot dan twee 24 jarige chinese jongens die aan de Chinese Universiteit van Hong Kong studeren/ research doen.
Na een geweldig weerzien met Davine vertrokken we op vrijdag dus met 18 man (Jonas zouden we in Thailand zien) rond 9 uur in de avond naar Bangkok. Hier hadden we een hostel waar we een korte nacht hadden, want de volgende ochtend moesten we weer vroeg opstaan op met de trein richting het zuiden te gaan. De trein was belachelijk goedgoop. 34 baht per persoon, dat is ongeveer 90 cent in euros. En dat voor een 4 uur durende treinrit. In de trein hebben we nog vrienden gemaakt met wat Thaise jeugd die ons iets te eten gaven en alles wat we deden en niet deden grappig vonden.
Toen we aankwamen in Petchaburi werden we opgehaald door twee pick-up jeeps. Iedereen in de achterbak en op weg naar het Wildlife Friends Foundation Thailand project. De eerste dag hadden we alleen nog maar de middag over dus hebben we een tour gehad. Het is een enorm park op het grondgebied van een tempel waar ze honderden dieren verzorgen. Het zijn allemaal dieren met een verhaal die nu beter af zijn dan waar ze eerst waren. Ze hebben voornamelijk apen (400 stuks), olifanten (4), beren en vogels. Verder hebben ze een krokodil en een tijger. Ze proberen de dieren voor te bereiden op een leven in het wild maar erg vaak lukt dat niet. Omdat ze te gewend en afhankelijk zijn van mensen.
Onze taak was hier om de kooien schoon te houden en eten en water rond te brengen. We werkten s’ochtends van half 7 tot 8, dan gingen we ontbijten en daarna gingen we weer werken van 9 tot 12, waarna de lunch klaar stond om vervolgens van 2 tot 5 te werken en dan de avond vrij te hebben. Dit deden we voor twee dagen waarna we rond de middag vertrokken naar onze andere locatie. Een huis ongeveer 40 minuutjes van Hua Hin vandaan. Het huis zelf was prachtig, met alle faciliteiten die je nodig kon hebben het enige probleem was dat het redelijk afgelegen was waardoor we niet echt ergens heen konden. Gelukkig waren we met 19 mensen, een zwembad, bar, xbox en jacuzzi dus we hoefden ook niet echt ergens heen. De eerste dag hebben we alleen boodschappen gedaan en die avond een bescheiden feestje gevierd. De tweede dag hadden we een rust dag en sommige mensen hebben daarna een bescheiden feestje gevierd. De derde dag zijn we naar een antional park gegaan waar we een hike hebben gedaan voor de hele ochtend naar een soort grot met een kleine tempel. Ik kan me de naam even niet herinneren en heb geen foto’s want mijn camera was leeg maar zodra ik foto’s van iemand anders heb kan ik misschien duidelijk maken hoe prachtig het was. Een grot met een gat boven in, waardoor licht en regen naar binnen kwam en er een stuk was met planten en bomen terwijl de rest droog was. Ik kan het niet uitleggen met woorden. Het was de loop in ieder geval meer dan waard. Die avond hebben sommige mensen ervoor gekozen nogmaals een bescheiden feestje te vieren maar Davine en ik en een aantal anderen zijn naar Hua Hin gegaan en hebben daar een beetje rond gewandeld en iets gedronken. Ik had ananas sap gedronken aangezien ik geen alcohol kon hebben na al de paracetamols die ik had gehad. Ik ben namelijk de hele week ziek geweest. Vanaf dinsdag eigenlijk. Er waren nog een man of 3 anderen in de groep die ook allemaal problemen hadden met de gezondheid.
Donderdag hadden we dan een rustdag om bij te komen van die zware dag. Helaas was het weer een beetje grijs en af en toe regende het zelfs. Toch zijn we naar het strand gegaan (onze geweldige gastvrouw wilde ons wel een lift geven) en toen we eenmaal daar waren leek het ons wel de moeite waard om Quads te huren. Davine en ik samen op een Quad, 2x 2 jongens in een buggy en ook onze supervisors gingen samen op een quad. Uiteindelijk hadden we ongeveer 15 mensen op 11 voertuigen. We waren nog geen 500 meter onderweg (op de kaarsrechte openbare weg) en de twee chinezen sturen zo naar links gelukkig kwamen ze tot stilstand tegen de rotsen, anders hadden we ze uit de zee kunnen vissen. Dat was nog maar het begin. Het rijden was geweldig, vooral toen iedereen iets losser werd met de machines en zijn eigen kunsten begon te overschatten. Het eindresultaat was dat we 6 van de 11 quads kapot hadden gereden, waarvan 2 quads (met 2 opzittenden per quad) over de kop waren gevlogen. Dus ook 4 gewonden (alleen schaafwonden). Maargoed, het was de moeite waard en uiteindelijk niemand was serieus gewond.
Na een bescheiden feestje die avond was het vrijdag en gingen we met minibusjes naar een tempel. Schijnbaar brachten de busjes ons naar andere tempels dan we in gedachte hadden want het was een paleis. We moesten vrij veel betalen om binnen te komen en het viel een beetje tegen. De busjes waren te laat gekomen in de ochtend dus we waren iets later dan gepland waardoor we een grote monnik moesten overslaan en toen zijn we naar Hua Hin gegaan. Daar hebben we een beetje rondgewandeld en het stadje bekeken. Ook hebben we daar gegeten voor dat we terug gingen en de anderen voor de laatste keer een bescheiden feestje hadden in het huis. (ik sliep tijdens de meeste van de feestjes omdat ik ziek was).
Zaterdag moesten we onze spullen alweer inpakken en omdat het budget uitstekend in de gaten was gehouden, hadden we ruimte om de goedkope trein in te ruilen voor de snellere mini busjes richting bangkok. Die avond hadden we een gezellig en geslaagd laatste diner allemaal samen in Khoa Sam Road in Bangkok. De meesten bleven daar voor de avond, keken voetbal of rookten waterpijp. Davine en ik liepen een beetje rond en zaten en dronken hier en daar iets. Verder heb ik vrij veel tijd op de wc doorgebracht. Die avond weer in ons hostel geslapen om vroeg wakker te worden voor een ochtend in Bangkok. We hebben de tempel met de slapende buddha gezien en een andere bekende tempel aan de andere kant van de rivier. Beide tempels lagen heel dicht bij de Grand Palace maar die konden we niet bezoeken.
Toen zaten de 10 dagen er alweer op en zijn we terug gegaan. Projectweek 2011 was geweldig en om nooit te vergeten. Het was veel werk op alles te organiseren en alles altijd strak te krijgen, zorgen dat iedereen weet wat de bedoeling is etc etc, maar alles was het waard.
Op het vliegveld moest ik toen alweer afscheid nemen van Davine. De 7e en laatste keer dat we tot ziens moesten zeggen. Natuurlijk weer moeilijk, maar de gedachte dat de tot ziens al over 2 maanden is en dat ik dan weer voor goed dicht bij ben maakt het draaglijker.
Ik kan tegenwoordig niet meer zien hoe veel mensen mijn blog lezen, dus het is fijn om reacties te krijgen. Of het is om een vraag te stellen of gewoon om te laten weten dat de blog word gelezen.
Groetjes!
Bas
Ten eerste kan ik melden; ik ben veilig. Hong Kong is niet in Japan maar in (het zuiden van) China dus hier was er geen Tsunami en geen aardbeving. Het klopt inderdaad dat ik op reis was toen het gebeurde maar dat was in Thailand. Ook ver genoeg van Japan om veilig te zijn. (zometeen meer over Thailand). Wel was de ramp in Japan vrij aangrijpend omdat het een maandje geleden is dat ik daar was. Een prachtig land vol unieke tempels en andere bouwwerken die ongetwijfeld beschadigd zijn door deze enorme aardbeving. Dan hebben we het nog niet over de tienduizenden families die geliefden moeten missen. Schokkend nieuws…
Ik heb een tijdje niets meer van me laten horen. Dit komt deels omdat ik een beetje lui word en deels omdat ik denk dat ik soms in herhaling val met het vertellen over mijn leven van dag tot dag. Maar omdat een aantal mensen toch bezorgd begonnen te emailen heb ik besloten nog maar eens een stukje op te tikken.
Verder was het ook een tijd stil omdat ik het druk had. Ik had de wee weken voor dat ik naar Thailand ging proef examens. De examens tellen niet mee voor je punten, maar het is belangrijk om alvast te leren zodat je weet hoe je er voor staat voor je final examens. Het was best wel hard leren en veel stof maar het is dan ook een heerlijk gevoel als je op donderdag ochtend alles achter de rug hebt en lekker in de zon kunt gaan zitten.
Natuurlijk was afgelopen week ook de week van carnaval. Zo ook in de Weareldsjtad, waar Prins Kevin 1 regeerde. Natuurlijk doet het pijn om het te moeten missen, maar het is geweldig om de verhalen te lezen die worden gemaild en de foto’s op twitter @dimiwiertz met Raymond, Kevin en zelfs papa op de S.JP.A.S. Karaoke. Volgend jaar ben ik er weer bij.
Dus, Thailand. Een van de begeleiders zou een oud-leraar van mij uit Nederland zijn maar die werd helaas ziek vlak voor de trip en dus hadden we een groep van 15 leerlingen van LPC (mijn school), Davine (mijn vriendin) en Jonas, het vriendje van een duits meisje. Tot slot dan twee 24 jarige chinese jongens die aan de Chinese Universiteit van Hong Kong studeren/ research doen.
Na een geweldig weerzien met Davine vertrokken we op vrijdag dus met 18 man (Jonas zouden we in Thailand zien) rond 9 uur in de avond naar Bangkok. Hier hadden we een hostel waar we een korte nacht hadden, want de volgende ochtend moesten we weer vroeg opstaan op met de trein richting het zuiden te gaan. De trein was belachelijk goedgoop. 34 baht per persoon, dat is ongeveer 90 cent in euros. En dat voor een 4 uur durende treinrit. In de trein hebben we nog vrienden gemaakt met wat Thaise jeugd die ons iets te eten gaven en alles wat we deden en niet deden grappig vonden.
Toen we aankwamen in Petchaburi werden we opgehaald door twee pick-up jeeps. Iedereen in de achterbak en op weg naar het Wildlife Friends Foundation Thailand project. De eerste dag hadden we alleen nog maar de middag over dus hebben we een tour gehad. Het is een enorm park op het grondgebied van een tempel waar ze honderden dieren verzorgen. Het zijn allemaal dieren met een verhaal die nu beter af zijn dan waar ze eerst waren. Ze hebben voornamelijk apen (400 stuks), olifanten (4), beren en vogels. Verder hebben ze een krokodil en een tijger. Ze proberen de dieren voor te bereiden op een leven in het wild maar erg vaak lukt dat niet. Omdat ze te gewend en afhankelijk zijn van mensen.
Onze taak was hier om de kooien schoon te houden en eten en water rond te brengen. We werkten s’ochtends van half 7 tot 8, dan gingen we ontbijten en daarna gingen we weer werken van 9 tot 12, waarna de lunch klaar stond om vervolgens van 2 tot 5 te werken en dan de avond vrij te hebben. Dit deden we voor twee dagen waarna we rond de middag vertrokken naar onze andere locatie. Een huis ongeveer 40 minuutjes van Hua Hin vandaan. Het huis zelf was prachtig, met alle faciliteiten die je nodig kon hebben het enige probleem was dat het redelijk afgelegen was waardoor we niet echt ergens heen konden. Gelukkig waren we met 19 mensen, een zwembad, bar, xbox en jacuzzi dus we hoefden ook niet echt ergens heen. De eerste dag hebben we alleen boodschappen gedaan en die avond een bescheiden feestje gevierd. De tweede dag hadden we een rust dag en sommige mensen hebben daarna een bescheiden feestje gevierd. De derde dag zijn we naar een antional park gegaan waar we een hike hebben gedaan voor de hele ochtend naar een soort grot met een kleine tempel. Ik kan me de naam even niet herinneren en heb geen foto’s want mijn camera was leeg maar zodra ik foto’s van iemand anders heb kan ik misschien duidelijk maken hoe prachtig het was. Een grot met een gat boven in, waardoor licht en regen naar binnen kwam en er een stuk was met planten en bomen terwijl de rest droog was. Ik kan het niet uitleggen met woorden. Het was de loop in ieder geval meer dan waard. Die avond hebben sommige mensen ervoor gekozen nogmaals een bescheiden feestje te vieren maar Davine en ik en een aantal anderen zijn naar Hua Hin gegaan en hebben daar een beetje rond gewandeld en iets gedronken. Ik had ananas sap gedronken aangezien ik geen alcohol kon hebben na al de paracetamols die ik had gehad. Ik ben namelijk de hele week ziek geweest. Vanaf dinsdag eigenlijk. Er waren nog een man of 3 anderen in de groep die ook allemaal problemen hadden met de gezondheid.
Donderdag hadden we dan een rustdag om bij te komen van die zware dag. Helaas was het weer een beetje grijs en af en toe regende het zelfs. Toch zijn we naar het strand gegaan (onze geweldige gastvrouw wilde ons wel een lift geven) en toen we eenmaal daar waren leek het ons wel de moeite waard om Quads te huren. Davine en ik samen op een Quad, 2x 2 jongens in een buggy en ook onze supervisors gingen samen op een quad. Uiteindelijk hadden we ongeveer 15 mensen op 11 voertuigen. We waren nog geen 500 meter onderweg (op de kaarsrechte openbare weg) en de twee chinezen sturen zo naar links gelukkig kwamen ze tot stilstand tegen de rotsen, anders hadden we ze uit de zee kunnen vissen. Dat was nog maar het begin. Het rijden was geweldig, vooral toen iedereen iets losser werd met de machines en zijn eigen kunsten begon te overschatten. Het eindresultaat was dat we 6 van de 11 quads kapot hadden gereden, waarvan 2 quads (met 2 opzittenden per quad) over de kop waren gevlogen. Dus ook 4 gewonden (alleen schaafwonden). Maargoed, het was de moeite waard en uiteindelijk niemand was serieus gewond.
Na een bescheiden feestje die avond was het vrijdag en gingen we met minibusjes naar een tempel. Schijnbaar brachten de busjes ons naar andere tempels dan we in gedachte hadden want het was een paleis. We moesten vrij veel betalen om binnen te komen en het viel een beetje tegen. De busjes waren te laat gekomen in de ochtend dus we waren iets later dan gepland waardoor we een grote monnik moesten overslaan en toen zijn we naar Hua Hin gegaan. Daar hebben we een beetje rondgewandeld en het stadje bekeken. Ook hebben we daar gegeten voor dat we terug gingen en de anderen voor de laatste keer een bescheiden feestje hadden in het huis. (ik sliep tijdens de meeste van de feestjes omdat ik ziek was).
Zaterdag moesten we onze spullen alweer inpakken en omdat het budget uitstekend in de gaten was gehouden, hadden we ruimte om de goedkope trein in te ruilen voor de snellere mini busjes richting bangkok. Die avond hadden we een gezellig en geslaagd laatste diner allemaal samen in Khoa Sam Road in Bangkok. De meesten bleven daar voor de avond, keken voetbal of rookten waterpijp. Davine en ik liepen een beetje rond en zaten en dronken hier en daar iets. Verder heb ik vrij veel tijd op de wc doorgebracht. Die avond weer in ons hostel geslapen om vroeg wakker te worden voor een ochtend in Bangkok. We hebben de tempel met de slapende buddha gezien en een andere bekende tempel aan de andere kant van de rivier. Beide tempels lagen heel dicht bij de Grand Palace maar die konden we niet bezoeken.
Toen zaten de 10 dagen er alweer op en zijn we terug gegaan. Projectweek 2011 was geweldig en om nooit te vergeten. Het was veel werk op alles te organiseren en alles altijd strak te krijgen, zorgen dat iedereen weet wat de bedoeling is etc etc, maar alles was het waard.
Op het vliegveld moest ik toen alweer afscheid nemen van Davine. De 7e en laatste keer dat we tot ziens moesten zeggen. Natuurlijk weer moeilijk, maar de gedachte dat de tot ziens al over 2 maanden is en dat ik dan weer voor goed dicht bij ben maakt het draaglijker.
Ik kan tegenwoordig niet meer zien hoe veel mensen mijn blog lezen, dus het is fijn om reacties te krijgen. Of het is om een vraag te stellen of gewoon om te laten weten dat de blog word gelezen.
Groetjes!
Bas
-
14 Maart 2011 - 10:11
Marianne:
Nou Bas, je blog wordt hier echt wel gelezen! Heb het echt gemist. En net zoals je al aangaf was ik ook ongerust. Van hieruit kan je moeilijk een inschatting maken wat de afstand is tot Japan.
Zo te lezen is de organisatie je goed afgegaan. Je hebt er weer een geweldige reis en ervaring bij.
Je hebt tot nu toe, mijn inziens, alles uit je 2 jaar HK gehaald. Van tevoren had ik er ook geen idee van dat je zoveel zou gaan reizen van daar uit. Je hebt groot gelijk. Dit nemen ze je niet meer af.
Hopelijk blijven we verhalen van je krijgen ondanks dat je nu natuurlijk een veel drukkere tijd tegemoed gaat richting examen. Ik ieder geval veel succes met de laatste loodjes.
Groetjes,
Marianne -
14 Maart 2011 - 10:11
Fam Faas Bollenst. 1:
met veel genoegen jou blog gelezen, zoals attijd
bram en marie-jose -
14 Maart 2011 - 10:22
Mitchel Quix:
Hey Bas, heb met de carnaval met Raymond Keulers nog over je wilde avonturen gepraat. Erg leuk en knap allemaal! -
14 Maart 2011 - 11:32
René:
Basje, blij dat je weer veilig in HK zit !
Nu weer aan de studie, hé vriend !!
Jammer wel dat je ziek was, maar je kunt ook niet alles hebben.. Groetjes maar weer, Paps. -
14 Maart 2011 - 15:25
Nr24:
Alaaf Bas....
Maar alaaf is alweer in de kas!!!
Jammer dat het voorbij is, wij hebben alledrie genoten van de vastelaovend, Walson heeft de grote optocht ( 1e x ) helemaal uitgelopen en we hebben zelf de Baeker gewonnen mit ein vaenke zegt Walson al in het Gelaens plat. Ook staat hij met Kevin en Daan de sjtadsjeugsprins oppe foto. Ook met Anita, Joep en Anoek...we misten Bas anders hadden we de familie foto kompleet. Dus volgend jaar..ben jij de eerste.
Verder is het weer hier al aardig zonnig, en ons terrasstel staat al weer lekker buiten en Walson is niets liever dan buiten. Vandaag onze eerste dag op het GHC. Nu volgen er wel rommelige weken, zoals proefwerkweken, excursie etc.
En het blog hebben we zeker gemist, we zijn maar eens even gaan bijkletsen met nr 22, zo hebben we niks van je avonturen gemist.
Bas geniet van je tijd in HK en nog even en het begint ook voor jou spannend te worden met examens.
tot as zondag.
H en C én W
-
14 Maart 2011 - 15:32
Isy:
Lieve Bas,
Heel leuk om je blog weer te lezen.
Jullie hebben een geweldige reis gemaakt met een zeer leuk en afwisselend programma. Complimenten! Davine heeft vanmorgen op weg naar Geleen al uitgebreid en zeer enthousiast jullie belevenissen verteld. Ze heeft het super gehad. Nu kunnen jullie aftellen en begin je aan de laatste periode voor je eindexamen. Heel veel succes met leren Bas.
Groetjes en liefs van ons allemaal -
14 Maart 2011 - 18:01
Ieteke:
Hoi Bas, ook ik lees je blog altijd met belangstelling en had je gemist.
Ben je al weer opgeknapt? Ondanks paracetamol klinkt de Thailandreis als een succes, weer veel ervaring opgedaan! Tot blogs. -
14 Maart 2011 - 21:42
Ko Henderiks:
Bas
Ook in rosmalen word je blog gelezen.
Jammer deze keer niet op zondag ochtend ik was er namelijk eerder voor opgestaan.
Groet
Ko
Conny
Wouter en
Anneloes -
15 Maart 2011 - 16:45
Davine:
Hey lieverd!
Erg leuk geschreven weer. Het was dan ook een geweldige week. Ik ben blij dat ik mee mocht en dat we dit samen hebben mogen meemaken. Het was gelukkig wel de laatste keer dat we voor zo'n lange tijd afscheid namen. Ik heb genoten!
Liefs, en een dikke kus -
19 Maart 2011 - 15:11
Margreet En Jan:
We misten idd de regelmaat waarmee we je blogs en dus ervaringen ontvingen; maar je hebt het goedgemaakt met deze extra lange en zo zijn we weer helemaal op de hoogte! Succes met de laatste loodjes, die nu heel snel dichterbij komen! -
01 Mei 2011 - 12:59
René:
Next? -
01 Juni 2011 - 23:03
..:
Next one please?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
