Dag 10 tm 14
Door: Bas
Blijf op de hoogte en volg Bas
11 Juli 2012 | Nicaragua, Granada
Dag 10 -
Gisteravond nog even een pilsje gedronken bij bar 'Chicos' waar de locals en touristen allemaal los gingen. Davine vond de muziek geweldig! Die ochtend waren we al om 5 uur opgestaan dus we hebben het niet tot het einde volgehouden.
Om 8 uur ging de wekker. Om kwart over 9 moesten we verzamelen voor onze eiland snorkel tour en we wilden eerst nog wat ontbijt halen bij de supermarkt. Lekker brood met tonijn met jalepenos en roomkaas. Dit hebben we opgegeten op ons balkon aan zee. Geen slecht begin van de dag. Toen snel de tas in gepakt en naar de tour operator gegaan die slecht nieuws voor ons had. De golven waren te wild om de zee op te gaan. Gelukkig had hij een ATV(quad) beschikbaar. Hier zouden we eigenlijk morgen op gaan rijden, maar we konden dit dus omwisselen.
Daar gingen we dan met onze helmpjes. Bas achter het stuur en ik achterop. De eerste keer reden we al verkeerd en in totaal hebben we ongeveer 4 x moeten omdraaien voordat we op de goede weg zaten. Na ongeveer 45 minuten kwamen we aan bij het eerste strand: Playa Carmen. Waaw! Wat een mooi strand. Uitgestrekt met wit zand, palmbomen, surfers en hier en daar een strandtent. Een waar paradijsje. Hier hebben we onze spullen bij een restaurant afgegeven en even de zee ingegaan om af te koelen van de stralende zon. Het volgende strand was Playa Hermosa. Om bij het volgende dorpje Manzillo te komen moesten we met onze quad door een aantal kreekjes. Dit bleken enorme poelen waar onze quad amper doorheen kon. Vol gas toch maar proberen met als resultaat dat we helemaal nat en onder de modder aankwamen bij het dorpje. Lekker gelunched aan zee en onze reis weer voortgezet. Er zijn enorme bergen en de wegen zijn niet helemaal betrouwbaar vanwege de vele gaten. Het is dus echt een bumpy ride geweest. Ook hebben de quads hier versnellingen wat het dus al een tikje moeilijker maakte. Halverwege omgewisseld van plaats wat voor een gillende bas achterop de quad zorgde. Geen zorgen, er is niets gebeurd. Nog even snel getankt en om 4uur reden we Montezuma weer binnen. Omdat we toch al vies waren zijn we nog even op het strand gaan liggen waar we genoten hebben van de laatste straaltjes zon.
Eenmaal schoon zijn we het stadje ingelopen om te gaan eten. We kozen dit keer voor een Italiaans restaurant. Bas had zin in iets luchtigs en vroeg of de Carprese salade genoeg was voor een maaltijd. De ober zei 'genoeg voor 2!' Dus Bas bestelde hem. Ik bestelde de pizza tonijn. Na een tijdje kwam de salade en bleek dat de ober het verkeerd begrepen had. De caprese kwam als voorgerecht voor twee. Toen we dit doorgaven kwam de pizza al snel zodat we toch samen hebben kunnen eten.
Wat heel toevallig is hier in Costa Rica is dat we iedereen steeds tegen komen. In Tortuguero hebben we 2 engelse jongens leren kennen en een nederlands koppel. Toen we in Fortuna een hostel aan het uitzoeken waren, liepen we daar ineens het nederlandse koppel tegen het lijf. De dag erna, onder weg naar de waterval zagen we ze weer. In Fortuna een amerikaans koppel bevriend en toen we van de bus in Montezuma kwamen stonden zij daar om net te vertrekken. Toen we iets zaten te drinken aan het water, kwamen daar ineens de engelse jongens aan lopen. Zo blijkt dat toch alle toeristen de zelfde plekjes opzoeken.
Dag 11-
Vandaag ging de wekker niet. Eindelijk een dagje helemaal niets doen. Tot 10 uur lekker in bed blijven liggen met de geluiden van de zee op de achtergrond. Toen hebben we de punten van Bas online opgezocht omdat die pas vandaag uit kwamen. Natuurlijk even spannend. Daarna meteen met de thuisfronten geskyped om bij te praten. Rond half 12 de zwembroek aangetrokken en met de Lonely Planet op het strand gaan liggen. De dag erna zouden we naar Nicaragua gaan. De precieze bestemming en route moesten we nog bepalen. Het is een heerlijk boek dat niet alleen alle informatie geeft die je nodig hebt over reizen in het land (busroutes, slaapplekken, restaurantjes en gevaren) maar ook achtergrond info over geschiedenis en politiek van je bestemming. Zo weten we tenminste een beetje wat we zien. Thanks Anita!
Af en toe een dipje in zee nemen om af te koelen was gevaarlijker dan het klinkt. Hier en daar lagen rotsen die er prachtig uitzien als het eb is, maar die gemeen onder het water liggen als het vloed is. De enorme golven trekken je ook alle kanten op dus na een kwartiertje had Davine dat wel gezien. Het heerlijke gevoel van niets doen, lekker slapen in je armen of lezen op je handdoek. Als je dan even op kijkt zie je het prachtige strand en de stralende zon. Genieten!
Het is trouwens Granada geworden. Een ouder koloniaal stadje aan een groot meer waar we ongeveer 4 dagen willen blijven, om van daar uit de omgeving te verkennen. Dan door naar León, een soortgelijk stadje in het noorden van het land.
Rond 5 uur terug gewandeld naar onze kamer. Even het zand en de zee afspoelen voor we op zoek gingen naar een leuk restaurantje. Onze eerste keus was dicht, helaas. Een andere goede optie zag er niet druk/gezellig uit waardoor we maar op gaven en bij een klein local restaurantje tegenover ons hotel zijn gaan zitten. Dit was de beste keuze van de week. Wat hebben we geweldig gegeten. Het was een soort van Tapas idee, al hadden we dit pas laat door. Gerechten waren groter (en duurder) dan tapas zoals we dat gewend zijn. Uiteindelijk 5 gerechtjes gekozen (zalm met tomaat op brood, garnalen in knoflook, tortillas met guacamole/bonen/salsa, kip fajitas en frietjes) en we hebben genoten! Met onze frisse Limonada (en later een pilsje) zaten we daar aan de kant van de straat. Deze dingen zijn het mooist als je ze niet verwacht.
Die avond de tassen weer ingepakt (die trouwens een beetje beginnen te stinken, tijd om de was te doen?) en gaan slapen. Proberen althans. Zo mooi de dag was, zo ruw was de nacht. Enorme storm compleet met onweer, wind en bliksem. Een kamertje aan het water is prachtig als je de zee hoort, maar ook met de onweer zit je er midden in. De houten muurtjes en roosters ipv ramen hielpen hier niet echt bij. Gelukkig toch in slaap kunnen vallen om de dag erna om 5 uur op te staan.
Dag 12 - Op weg naar Nicaragua.
Het vroege opstaan is iets minder makkelijk nu de jetlag voorbij is. Om half 6 vertrok de bus van Montezuma naar Paquera. Hier aangekomen om tien over 7 hebben we een enorme kop kippensoep als ontbijt gehad (smaakte een stuk beter dan verwacht). Davine heeft als een grote meid even veel stukjes kip gehad als het aantal jaar dat ze oud is. Om 9 uur vertrok de ferry naar Puntarenas waar we nu op zitten. Omstebeurt een stukje blog schrijven, terwijl de ander leest of meehelpt. We zitten vandaag binnen, in de airco. Het is namelijk erg warm buiten.
Als we zometeen aankomen moeten we een taxi nemen naar de autoweg, die we moeten oversteken om daar een bus richting Nicaragua te stoppen die zou ons over de grens moeten brengen van waar we een bus moeten vinden naar Granada. Spannend dus.
Dag 13 -
We hebben het gered! Na een goede 15 uur reizen zijn we aangekomen in Granada, Nicaragua. De reis lijkt erg lang maar gelukkig viel het mee, want de bus was super luxe. Alleen bij de grens van Nicaragua was het even spanmend omdat we onze paspoorten af hadden moeten geven. Niet goed voor onze gemoedsrust dus. Gelukkig kwam het na 2 uur toch goed en konden we doorreizen naar Granada. Gelukkig reed dezelfde bus door. Het enige minpuntje waren de kosten: 27$ pp voor de reis zelf en nog eens 13$ pp om uberhaupt de grens over te mogen. Dit hadden we niet helemaal voorzien maar het blijkt het waard te zijn geweest.
Om 19:00 kwamen we eindelijk aan bij ons hostel dat we de dag van tevoren uitgezocht hadden. Hospedaje Cocibolca. Een schot in de roos. Het ligt midden in de hoofdstraat met gezellige terrasjes en restaurantjes. Gelukkig was er nog een kamer boven vrij. Nu we dit typen kijken we uit over de dakpannen van het pitoreske stadje en in de verte de grote kathedraal. Niets te klagen dus. Behalve de hitte. En de muggen. Haha.
Om 7 uur was Bas al wakker en hij heeft Davine dan ook geen minuut langer laten genieten van de nachtrust. Ontbijtje gepakt op Parque Central (2 minuutjes lopen vanaf ons hostel). Bas had een typisch gerecht uit Granada: vigorón en Davine natuurlijk niet. Pannekoeken deze keer. Onder de mangobomen met allemaal verschillende kleuren tafeltjes een verse fruitshake hadden we echt het vakantiegevoel. Hierna de bezienswaardigheden opgezocht. In tegenstelling tot San José ben je niet uitgekeken als je de bezienswaardigheden hebt gezien. Het is een prachtige, kleurrijke stad. Het hoogtepunt is Iglesia de la Merced. Gebouwd in 1539. In de burgeroorlog in 1854 is de kerk vernield waarna het in 1862 weer in ere is hersteld. Met een smalle wenteltrap de kloktoren beklommen vanwaar we prachtige uitzichten hadden over de stad. Aan kerken is hier geen gebrek. Alle daken van de huisjes zijn bedekt met mooie bruine dakpannetjes wat een mooi beeld geeft. In de verte het enorme Lago de Nicaragua.
Op de terugweg toevallig een marktje gevonden waar we uiteindelijk in verdwaald zijn. Eindeloze straatjes met kraampjes. Van tafellakens tot primitieve slagers en piñatas, alles was hier te koop. Met geen woorden is te omschrijven hoe erg het hier stonk. Vis, vlees en rottende groenten zorgden voor een bepaalde 'geur'.
Na geconstateerd te hebben dat bij het meer weinig te doen was hebben we pauze genomen vanwege de extreme hitte. Uiteindelijk voor een cocktail op het terras gaan zitten. Uiteraard met nachos en een antipasto plankje. Dit laatste vond zelfs Bas niet te eten. De nachos maakten alles goed. Hierna hadden we geen honger meer voor avondeten dus hebben we rond 19:00 samen een Perro Caliente gedeeld in het park.
Morgen hebben we een tour geboekt naar Las Isletas om in de middag naar Pueblos Blancos te gaan. Nu nog even genieten op ons terras van het uitzicht en dan naar bedje.
Thuis nog alles goed met iedereen?
Adios amigos,
Bas en Davine
Gisteravond nog even een pilsje gedronken bij bar 'Chicos' waar de locals en touristen allemaal los gingen. Davine vond de muziek geweldig! Die ochtend waren we al om 5 uur opgestaan dus we hebben het niet tot het einde volgehouden.
Om 8 uur ging de wekker. Om kwart over 9 moesten we verzamelen voor onze eiland snorkel tour en we wilden eerst nog wat ontbijt halen bij de supermarkt. Lekker brood met tonijn met jalepenos en roomkaas. Dit hebben we opgegeten op ons balkon aan zee. Geen slecht begin van de dag. Toen snel de tas in gepakt en naar de tour operator gegaan die slecht nieuws voor ons had. De golven waren te wild om de zee op te gaan. Gelukkig had hij een ATV(quad) beschikbaar. Hier zouden we eigenlijk morgen op gaan rijden, maar we konden dit dus omwisselen.
Daar gingen we dan met onze helmpjes. Bas achter het stuur en ik achterop. De eerste keer reden we al verkeerd en in totaal hebben we ongeveer 4 x moeten omdraaien voordat we op de goede weg zaten. Na ongeveer 45 minuten kwamen we aan bij het eerste strand: Playa Carmen. Waaw! Wat een mooi strand. Uitgestrekt met wit zand, palmbomen, surfers en hier en daar een strandtent. Een waar paradijsje. Hier hebben we onze spullen bij een restaurant afgegeven en even de zee ingegaan om af te koelen van de stralende zon. Het volgende strand was Playa Hermosa. Om bij het volgende dorpje Manzillo te komen moesten we met onze quad door een aantal kreekjes. Dit bleken enorme poelen waar onze quad amper doorheen kon. Vol gas toch maar proberen met als resultaat dat we helemaal nat en onder de modder aankwamen bij het dorpje. Lekker gelunched aan zee en onze reis weer voortgezet. Er zijn enorme bergen en de wegen zijn niet helemaal betrouwbaar vanwege de vele gaten. Het is dus echt een bumpy ride geweest. Ook hebben de quads hier versnellingen wat het dus al een tikje moeilijker maakte. Halverwege omgewisseld van plaats wat voor een gillende bas achterop de quad zorgde. Geen zorgen, er is niets gebeurd. Nog even snel getankt en om 4uur reden we Montezuma weer binnen. Omdat we toch al vies waren zijn we nog even op het strand gaan liggen waar we genoten hebben van de laatste straaltjes zon.
Eenmaal schoon zijn we het stadje ingelopen om te gaan eten. We kozen dit keer voor een Italiaans restaurant. Bas had zin in iets luchtigs en vroeg of de Carprese salade genoeg was voor een maaltijd. De ober zei 'genoeg voor 2!' Dus Bas bestelde hem. Ik bestelde de pizza tonijn. Na een tijdje kwam de salade en bleek dat de ober het verkeerd begrepen had. De caprese kwam als voorgerecht voor twee. Toen we dit doorgaven kwam de pizza al snel zodat we toch samen hebben kunnen eten.
Wat heel toevallig is hier in Costa Rica is dat we iedereen steeds tegen komen. In Tortuguero hebben we 2 engelse jongens leren kennen en een nederlands koppel. Toen we in Fortuna een hostel aan het uitzoeken waren, liepen we daar ineens het nederlandse koppel tegen het lijf. De dag erna, onder weg naar de waterval zagen we ze weer. In Fortuna een amerikaans koppel bevriend en toen we van de bus in Montezuma kwamen stonden zij daar om net te vertrekken. Toen we iets zaten te drinken aan het water, kwamen daar ineens de engelse jongens aan lopen. Zo blijkt dat toch alle toeristen de zelfde plekjes opzoeken.
Dag 11-
Vandaag ging de wekker niet. Eindelijk een dagje helemaal niets doen. Tot 10 uur lekker in bed blijven liggen met de geluiden van de zee op de achtergrond. Toen hebben we de punten van Bas online opgezocht omdat die pas vandaag uit kwamen. Natuurlijk even spannend. Daarna meteen met de thuisfronten geskyped om bij te praten. Rond half 12 de zwembroek aangetrokken en met de Lonely Planet op het strand gaan liggen. De dag erna zouden we naar Nicaragua gaan. De precieze bestemming en route moesten we nog bepalen. Het is een heerlijk boek dat niet alleen alle informatie geeft die je nodig hebt over reizen in het land (busroutes, slaapplekken, restaurantjes en gevaren) maar ook achtergrond info over geschiedenis en politiek van je bestemming. Zo weten we tenminste een beetje wat we zien. Thanks Anita!
Af en toe een dipje in zee nemen om af te koelen was gevaarlijker dan het klinkt. Hier en daar lagen rotsen die er prachtig uitzien als het eb is, maar die gemeen onder het water liggen als het vloed is. De enorme golven trekken je ook alle kanten op dus na een kwartiertje had Davine dat wel gezien. Het heerlijke gevoel van niets doen, lekker slapen in je armen of lezen op je handdoek. Als je dan even op kijkt zie je het prachtige strand en de stralende zon. Genieten!
Het is trouwens Granada geworden. Een ouder koloniaal stadje aan een groot meer waar we ongeveer 4 dagen willen blijven, om van daar uit de omgeving te verkennen. Dan door naar León, een soortgelijk stadje in het noorden van het land.
Rond 5 uur terug gewandeld naar onze kamer. Even het zand en de zee afspoelen voor we op zoek gingen naar een leuk restaurantje. Onze eerste keus was dicht, helaas. Een andere goede optie zag er niet druk/gezellig uit waardoor we maar op gaven en bij een klein local restaurantje tegenover ons hotel zijn gaan zitten. Dit was de beste keuze van de week. Wat hebben we geweldig gegeten. Het was een soort van Tapas idee, al hadden we dit pas laat door. Gerechten waren groter (en duurder) dan tapas zoals we dat gewend zijn. Uiteindelijk 5 gerechtjes gekozen (zalm met tomaat op brood, garnalen in knoflook, tortillas met guacamole/bonen/salsa, kip fajitas en frietjes) en we hebben genoten! Met onze frisse Limonada (en later een pilsje) zaten we daar aan de kant van de straat. Deze dingen zijn het mooist als je ze niet verwacht.
Die avond de tassen weer ingepakt (die trouwens een beetje beginnen te stinken, tijd om de was te doen?) en gaan slapen. Proberen althans. Zo mooi de dag was, zo ruw was de nacht. Enorme storm compleet met onweer, wind en bliksem. Een kamertje aan het water is prachtig als je de zee hoort, maar ook met de onweer zit je er midden in. De houten muurtjes en roosters ipv ramen hielpen hier niet echt bij. Gelukkig toch in slaap kunnen vallen om de dag erna om 5 uur op te staan.
Dag 12 - Op weg naar Nicaragua.
Het vroege opstaan is iets minder makkelijk nu de jetlag voorbij is. Om half 6 vertrok de bus van Montezuma naar Paquera. Hier aangekomen om tien over 7 hebben we een enorme kop kippensoep als ontbijt gehad (smaakte een stuk beter dan verwacht). Davine heeft als een grote meid even veel stukjes kip gehad als het aantal jaar dat ze oud is. Om 9 uur vertrok de ferry naar Puntarenas waar we nu op zitten. Omstebeurt een stukje blog schrijven, terwijl de ander leest of meehelpt. We zitten vandaag binnen, in de airco. Het is namelijk erg warm buiten.
Als we zometeen aankomen moeten we een taxi nemen naar de autoweg, die we moeten oversteken om daar een bus richting Nicaragua te stoppen die zou ons over de grens moeten brengen van waar we een bus moeten vinden naar Granada. Spannend dus.
Dag 13 -
We hebben het gered! Na een goede 15 uur reizen zijn we aangekomen in Granada, Nicaragua. De reis lijkt erg lang maar gelukkig viel het mee, want de bus was super luxe. Alleen bij de grens van Nicaragua was het even spanmend omdat we onze paspoorten af hadden moeten geven. Niet goed voor onze gemoedsrust dus. Gelukkig kwam het na 2 uur toch goed en konden we doorreizen naar Granada. Gelukkig reed dezelfde bus door. Het enige minpuntje waren de kosten: 27$ pp voor de reis zelf en nog eens 13$ pp om uberhaupt de grens over te mogen. Dit hadden we niet helemaal voorzien maar het blijkt het waard te zijn geweest.
Om 19:00 kwamen we eindelijk aan bij ons hostel dat we de dag van tevoren uitgezocht hadden. Hospedaje Cocibolca. Een schot in de roos. Het ligt midden in de hoofdstraat met gezellige terrasjes en restaurantjes. Gelukkig was er nog een kamer boven vrij. Nu we dit typen kijken we uit over de dakpannen van het pitoreske stadje en in de verte de grote kathedraal. Niets te klagen dus. Behalve de hitte. En de muggen. Haha.
Om 7 uur was Bas al wakker en hij heeft Davine dan ook geen minuut langer laten genieten van de nachtrust. Ontbijtje gepakt op Parque Central (2 minuutjes lopen vanaf ons hostel). Bas had een typisch gerecht uit Granada: vigorón en Davine natuurlijk niet. Pannekoeken deze keer. Onder de mangobomen met allemaal verschillende kleuren tafeltjes een verse fruitshake hadden we echt het vakantiegevoel. Hierna de bezienswaardigheden opgezocht. In tegenstelling tot San José ben je niet uitgekeken als je de bezienswaardigheden hebt gezien. Het is een prachtige, kleurrijke stad. Het hoogtepunt is Iglesia de la Merced. Gebouwd in 1539. In de burgeroorlog in 1854 is de kerk vernield waarna het in 1862 weer in ere is hersteld. Met een smalle wenteltrap de kloktoren beklommen vanwaar we prachtige uitzichten hadden over de stad. Aan kerken is hier geen gebrek. Alle daken van de huisjes zijn bedekt met mooie bruine dakpannetjes wat een mooi beeld geeft. In de verte het enorme Lago de Nicaragua.
Op de terugweg toevallig een marktje gevonden waar we uiteindelijk in verdwaald zijn. Eindeloze straatjes met kraampjes. Van tafellakens tot primitieve slagers en piñatas, alles was hier te koop. Met geen woorden is te omschrijven hoe erg het hier stonk. Vis, vlees en rottende groenten zorgden voor een bepaalde 'geur'.
Na geconstateerd te hebben dat bij het meer weinig te doen was hebben we pauze genomen vanwege de extreme hitte. Uiteindelijk voor een cocktail op het terras gaan zitten. Uiteraard met nachos en een antipasto plankje. Dit laatste vond zelfs Bas niet te eten. De nachos maakten alles goed. Hierna hadden we geen honger meer voor avondeten dus hebben we rond 19:00 samen een Perro Caliente gedeeld in het park.
Morgen hebben we een tour geboekt naar Las Isletas om in de middag naar Pueblos Blancos te gaan. Nu nog even genieten op ons terras van het uitzicht en dan naar bedje.
Thuis nog alles goed met iedereen?
Adios amigos,
Bas en Davine
-
12 Juli 2012 - 06:15
Tiny:
Hey, daar zijn jullie weer!
Het is heerlijk om jullie verslag te lezen.
Je kunt merken dat jullie genieten en heerlijk avontuurlijk bezig zijn. Ga er maar voor. Hier is alles zoals een echte nederlandse zomer moet zijn. Zon, regen en plensbuien. Dus genoeg afwisseling op dat gebied!
Verder nieuws is komkommmertijd. De Nederlanders in de tour hebben pech en zijn in verschillende serieuze valpartijen beland. Wimbledon is afgelopen. Federer en Serena Williams hebben gewonnen. Op verschillende plekken in Europa; Zweden, Rusland zijn overstromingen door de vele regenval. hier valt het alemaal nog mee.
Maar ik ga jullie niet langer vervelen met lokaal nieuws.
Veel plezier en nog een hele sjieke reis.
Hou me op de hoogte.
Tiny -
12 Juli 2012 - 07:11
Anita:
wat een verrassing ! zomaar op de vroege donderdagmorgen weer een flink stuk van jullie te lezen.
Bas, als ik dit zo allemaal lees komt het idee bij me boven volgend jaar ipv zuid afrika misschien wel richting zuid amerika te willen.
maar het zal allemaal wel geweldig zijn.
het ene moment denk ik dat jullie (meer bas) flink rond moeten worden van al dat eten wat jullie doen, het andere moment maak ik me zorgen of jullie wat dat betreft wel goed op jezelf letten (dit dan meer voor davine).
Zorgen jullie er wel voor dat de tassen zelf niet gaan stinken, want die lucht krijg je er moeilijk uit.
hoeveel kilometer hebben jullie in die 15 uur reizen wel afgelegd ?
Sjatjes, hawt uch good, doot veurzichtig en heel veul dikke kussen oet ein heel naat Gelean.
-
12 Juli 2012 - 07:17
René:
Ha Bas en Davine!
Zo te lezen gaat het allemaal nog goed! Wat een reis weer! Blijf vooral voorzichtig en geniet ervan!
xxx Paps -
12 Juli 2012 - 15:11
Isabel:
Lieve Bas en Davine,
Het is echt genieten om jullie verhalen te lezen. Jullie schrijven zo leuk dat je het gevoel krijgt dat je er bij bent ( Geen paniek ben gewoon thuis haha). Je ziet er een beeld bij. Kan ik misschien toch nog iets van mijn reiswensen lijst doorstrepen haha. Is een stuk goedkoper dan er zelf naar toe te gaan.
Blijf heerlijk genieten, maar dat doen jullie gelukkig sowieso al en wees vooral ook voorzichtig.
Knuffel, veel liefs en love you
mama
-
12 Juli 2012 - 17:55
Dorien:
Wauw jullie hebben al veel meegemaakt in die korte tijd! Erg leuke verhalen om te lezen!
Ik wens jullie nog heel veel plezier!!
Liefs Dorien -
12 Juli 2012 - 18:02
Glenn:
Hoi lieverds,
Ik kom net thuis en weer zulke prachtige verhalen op de blog. Ik proef het pure genieten. Heb ik ook net gedaan met het eten.
Isy heeft een heerlijke preischotel gemaakt. Die maakt ze anders nooit omdat "de kinderen dit toch niet lekker vinden". Bof ik even dat jullie weg zijn..
Geniet van deze geweldige vakantie!!!!
Many hugs XXX Papa -
12 Juli 2012 - 19:07
Jaap:
Wat laat na 14 dagen (leeftijd, dus wat trager in de reacties) wil ik jullie toch complimenteren met deze prachtige reisverslagen. Jullie beleven nogal wat, veel mooie dingen en enkele minder mooie. Maar al met al fantastische belevenissen! Ik merk wel dat ook ik te vroeg geboren ben. maar dat geldt voor alle tijden.Ik geniet ervan!! Voor jullie beiden nog ongelofelijk veel plezier samen en kom zeker veilig en gezond weer terug in Gelaen! -
12 Juli 2012 - 19:11
Marlou :
Lieve Davine en Bas, wat heb ik weer genoten van jullie reisverslag en .....gelachen.Ik zie het helemaal voor me Davine scheurend op de quad met een gillende Bas achterop ( die zich stevig vasthoudt aan het tengere lijf van Davine van angst dat hij eraf valt haha) Geweldig wat jullie al allemaal ondernomen en gezien hebben. Lieverds blijf genieten en be careful xxx love you muisje -
18 Juli 2012 - 15:13
Marjo En John:
Hoi Davine en Bas
Wat een mooi verslag van al jullie belevenissen. Heerlijk om te lezen. Fijn dat het jullie zo goed bevalt, jullie zullen inmiddels alweer veel moois hebben gezien. Geniet nog lekker van jullie reis, groetjes Marjo en John -
20 Juli 2012 - 18:18
Lars:
Lieve Davine en Bas,
Geweldige verslagen van jullie! Ik ben nu weer thuis van Tanzania. Nu kan ik jullie blog gaan volgen. Wat een droomvakantie lijkt het mij, jammer dat ik er niet bij ben haha! Nog heel veel plezier en wees voorzichtig! Weer zin in jullie volgende verslagen!
Kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
