Dag 2 en dag 3

Dag 2- 

Allereerst heel erg bedankt voor alle leuke, lieve reacties! We zijn onder de indruk hoeveel mensen ons dagboek lezen.

Vanochtend al vroeg op pad naar busstation Caribeños van waar we de bus naar Cariari zouden nemen. Eerst nog twee sim kaartjes gekocht zodat we elkaar kunnen bereiken.

Hier hebben we ook een ontbijtje gekocht voor in de bus. Davine had gefrituurde kip en Bas een lekker broodje. Een mooie dubbeldekker bus met airco, luxe stoelen en beveiliging bij de bagage. Hier hebben we 2,5 uur met prachtige uitzichten van genoten. Toen we in Cariari aankwamen wilden we eerst pinnen. Dit dorp van 1 straat telde 2 pin automaten en dat bleek te weinig. Er stonden enorme rijen voor beide machines en daar hadden we geen tijd voor omdat onze bus om 11.30 naar Pavona zou vertrekken. Een erg aardige tourgids bood ons aan al eerder op de bus te gaan zodat we plek zouden hebben maar voorzichtig als we zijn dachten we dat hij ons wilde bezeiken dus sloegen we zijn aanbod vriendelijk af. 

Oeps. Bleek dat de man niet voor een bedrijf werkte maar werkelijk de belangen van toeristen behartigde. Dit was dus de kippenbus. Er stonden nog zeker 20 mensen in het gangpad van de niet al te grote bus en ook de deuren bleven open zodat er nog 3 mensen extra aan konden hangen. Wij stonden hier midden in en dat in combinatie met de hitte werd wat veel voor Davine. Op de grond gaan zitten en gelukkig was EHBO Bas snel ter plaatse. Wat water over de polsen en de koude fles in de nek en het leek alweer iets beter te gaan. Ook de locals lieten zich alweer van hun beste kant zien; Davine kreeg een zitplaats en kauwgum aangeboden.Toch werd het weer te veel toen we een tijdje stil stonden. 

Na een lang uur aangekomen bij de boot die ons door het regenwoud naar Tortuguero zou voeren. Een stadje met 750 inwoners met aan de ene kant een enorme rivier die door een  nationaal park (jungle) loopt en aan de andere kant van de straat de Caribische zee. De reis van iets meer dan een uur was heel mooi. Eerst zaten we op een kronkelende, smalle rivier die zich die tussen steeds hoger wordende planten en bomen een weg baande naar een enorme hoofdwaterweg. Dit was meer dan 100 meter breed en zover als je kon kijken zag je het overvloedige groen in alle mogelijke tinten. Wij waren de enige op dit water met uitzondering van een local op een kano hier en daar. 

We waren zenuwachtig omdat we ons geld probleem nog altijd niet hadden opgelost en er geen bank was in het dorp. Bij een supermarkt hebben we met behulp van de lokale toeristen met de creditcard tegen 10% extra betaling wat geld kunnen afhalen. Wat een opluchting! 

Ons eerste rondje door het dorpje bracht ons ook naar het strand. Terwijl we onze voetjes langzaam in het water lieten, kwam er ineens een enorme golf die ons bijna wegspoelde. Met als gevolg dat onze schone kleren helemaal nat waren en onder het zand zaten.  Snel terug naar onze cabinas dus. De zee hier is niet geschikt om in te zwemmen, vanwege de sterke stroming en de haaien.  Nadat we ons weer opgefrist hadden zijn we terug het dorpje ingelopen waar we hebben gekaart onder het genot van een drankje. Het uitzicht over de rivier was prachtig. Op dit punt komen namelijk de  4 waterwegen bij elkaar. Een die uitmondt in de zee, de ander is de grens met Nicaragua, de derde richting Puerto Limón, en de laatste is het begin van het National park Tortuguero.

Diezelfde avond hebben we voor de volgende dag tours geboekt bij het information office. Een kano tour door het National park en een turtle tour waarbij we hopelijk veel schildpadden zullen zien.
Vervolgens gaan dineren. Hier heeft Davine kennisgemaakt met de typische costa ricaanse keuken: een hamburger met frietjes. Haha.  Bas had beef met jalapeño saus. Lekker! Het vijfjarige zoontje van de eigenaar van het restaurant(Joshua) kon levendig vertellen over vanalles en nog wat. Helaas was zijn vocabulaire iets te groot voor Davine's spaanse kennis. Al met al was het toch erg leuk om mee te maken.

Door de jetlag lagen we al om 8 uur te slapen.

Dag 3 

Om 5:15 ging de wekker, maar door de jetlag waren we al een uurtje wakker. We hebben ons klaargemaakt en naar punto de encuentro gegaan. Samen met nog 3 andere toeristen in de kano gestapt. Dit was een kano zoals wij ze het leukst vinden; met elektromotor. Er werd ons gevraagd of we regen kleding bij ons hadden want we gingen ten slotte door het regenwoud. Dat hebben we godverdomme geweten. We zaten nog geen 10 minuten op ons bootje -in tshirt met camera in de handen- toen er een tropische bui van jewelste op ons neer kwam. Het gebeurde zo snel dat we nog bijna geen tijd hadden om de jasjes aan te trekken. Binnen 30 seconden was alles nat. Alles is inclusief ondergoed en zelfs de papieren zakdoekjes in de plastic verpakking in de tas. Van de drie uur durende boottocht heeft het 2,5 uur geregend. Maarja, dat was te verwachten. 

We hadden een leuke en goede gids die ons vogels (Tucans etc), caymannen (kleine krokodil), leguanen en grote hagedissen aan kon wijzen. Erg leuk om te zien maar drie uur was lang genoeg in de regen en zonder ontbijt. Eenmaal terug in de cabinas hebben we snel wat warms aangetrokken en ons brood met roomkaas (gekocht bij de lokale Jumbo) opgegeten. Toen toch nog maar geslapen tot 12 uur. 

Nu we de entree van het park al hadden betaald gingen we die middag hiken door het bos. Dit was na dat we vervoer naar Arenal geregeld hadden voor morgen. De hike was ook de moeite waard. Spider-monkeys, prachtige en enorme vlinders en hagedissen zo groot als onze onderarm maakte dit nog mooier. Natuurlijk zagen we minder omdat we geen gids bij ons hadden, maar ons survival instinct heeft ons door het enorme woud heen kunnen loodsen zonder al te erge verwondingen (1x geprikt door een mug).  Op de terugweg zagen we veel vogels in één boom en toen we dichter bij kwamen zagen we dat er een dode schildpad op het strand lag. Hier zaten de vogels aan te pikken. Hopelijk zien we vanavond nog een aantal levende schildpadden tijdens de turtle tour want dat is altijd een gok. 

Rond 3 uur waren we terug en was het tijd voor wat eten. Een ander restaurantje geprobeerd dit keer. Burrito en taco besteld. Niet helemaal zoals verwacht en zelfs Bas vond de taco niet lekker. Geen nood, met een portie Papas (frietjes) toch de nodige voedingsstoffen binnen gekregen. Nu liggen we eigenlijk al een aantal uren in de hangmat in het tuintje bij onze cabinas. Deze blog schrijven, hostel in Arenal uitzoeken en fotos bekijken. Lekker tranquilo.

Liefs,
 Bas en Davine