UWC

Hallo allemaal,

En het is alweer zondag. De tijd vliegt hier! Afgelopen week heb ik maar weinig school gehad omdat heel wat lessen uitvielen. Verder beginnen nu thuis alle carnavals activiteiten te beginnen. Gelukkig toch geen moment verveeld, want de werkdruk is weer helemaal terug.
Maandag begonnen we met een ICA (international current affairs). Het onderwerp waar we over hebben gepraat was: Dictators. In de presentatie kwam natuurlijk ook Noord Korea aan bod. (wikipedia Noord Korea, en je weet waarom) Er is een trip met onze school naar Noord Korea aan het begin van volgend schoojaar waar ik me voor heb aangemeld. Nu is het hopen dat ik word uitgekozen om mee te gaan want da is toch wel erg bijzonder.
De discussie was heel erg interresant. De vraag was of een dictatorschap altijd slecht was. Tegen mijn verwachtingen in, was dit in de ogen van veel mensen helemaal niet zo. Bijna alleen de europeanen waren ervan overtuigd dat een dictarschap altijd slecht was. Best wel interresant.
Na dit soort dingen realiseer ik me weer even hoe bijzonder het is waar ik nu ben. Deze week is dat een paar keer voorgekomen;
Woensdag was er UWC dag. Een dag geen school! We deden vooral spellen en hadden discussie over de UWC idealen etc. We hadden ook een simulatie spel georganiseerd door de amnesty groep op onze campus. Het werkte als volgt: Een kleine groep (12) studenten werd opgesplitst in 2 groepen. De ene groep waren mensen die werden misbruikt en onderdrukt in het land, de andere groep journalisten. We zaten samen aan een tafel en moesten proberen ons woord over te brengen. Alleen liepen de mensen van de “overheid” er omheen om dit te voorkomen. Als je te veel zei haalden ze je weg, en zette ze je buiten neer. Op zich allemaal niet heel bijzonder, maar toen ik naar buiten werd gezet, samen met een jongen uit Iran, vertelde hij me dat als we weer naar binnen werden gelaten er van ons gevraagd (geeist) zou worden te doen alsof er nooit iets was gebeurd. Ik had zoiets van, jij hebt dit spel eerder gespeeld, hoe weet je dat? Maar achteraf bleek dat hij dit wist omdat dit gewoon zo gaat in zijn land. Als iemand daar zijn mond open doet over de slechte regering of wat dan ook, word ie opgepakt en zo erg mishandeld dat er nooit meer een slecht woord uitkomt. Dit vond ik wel even schrikken, en maakt je ook weer bewust van de diverse omgeving.
Die zelfde dag zat ik bij mijn tutor, en kwam ook Mulay binnen. Een jongen uit west-Sahara. Hij is opgemerkt als slimme student in een UN-vluchtelingenkamp en toen bij ons op school terecht gekomen. Hij vertelde me daar dat ie problemen had thuis; zijn zus was ziek en moest geholpen worden. Het rode kruis had iets voor haar geregeld. Ze was nu alleen onderwerg, door Algerije proberen naar Spanje te gaan voor hulp. Maar hij had al een week niets gehoord.
Dit alles zet je aan het denken. We hebben geluk dat we in Nederland zijn geboren..
Vrijdag avond hadden we “roomiedinner” uit eten met mijn 3 kamergenoten. We besloten naar een mooi winkel centrum te gaan, een half uur reizen. Toen we daar eenmaal aan kwamen kon niets ons bevallen, dus aten we uit eindelijk maar KFC.
Gisteren was er weer een IFP daycamp (zie vorig verslag) maar ik had me niet opgegeven als begeleider. Er komt een economie toets aan dus heb de hele dag zitten leren. Morgen ook niet naar golf, ik moet een beetje bij komen met mijn leerwerk.

Dat was weer een stukje over hoe het hier in Hong Kong gaat, tot volgende week,

Groetjes,
Bas